door Theo Berends
Het tweede team van damvereniging VBI heeft een kansloze nederlaag geleden tegen DES uit Lunteren. In de voor beschouwingen was onze blik gericht op de achtste positie. Die plaats zou nacompetitie betekenen. Een strijd om het verblijf in de hoofdklasse te verlengen. Met meer geluk dan wijsheid zijn we aan dit scenario ontsnapt.
Maar heel veel scheelde dat niet. Op doelsaldo eindigde de Huissenaren op de veilige zevende stek. Met drie bordpunten meer dan Huizum. Deze laatste wedstrijd was een perfecte afspiegeling van dit seizoen. Enkele hoogtepuntjes (DUO uit) maar vooral dieptepunten die ons dit seizoen ten deel zijn gevallen. Natuurlijk moesten we ons aanpassen aan de nieuwe competitie opzet. Minder wedstrijden met minder spelers. Dat werkte zeker niet in ons voordeel. Maar onze slogan “als er niemand verliest…..” werkt helaas niet iedere wedstrijd. Heb ook het idee dat sommige spelers hun eigen dam capaciteiten enigszins overschatten. Hopelijk heeft dit seizoen ons geleerd hoe je teamwedstrijden kunt winnen, maar ook hoe gemakkelijk je wedstrijden kunt verliezen. Dat zal dus echt anders moeten de komende jaren, als wij op dit niveau willen blijven spelen.
Onze felicitaties gaan uit naar de dammers van DUO. Zij werden kampioen door koploper WDSV in een rechtstreeks duel met 10-6 te verslaan. Zij mogen zich volgend seizoen weer gaan meten met de allerbeste clubteams van Nederland. Gedegradeerd zijn als verwacht Nijverdal maar ook Witte van Moort 2 daalt af naar de eerste klasse. Dat mag je toch wel zeer opmerkelijke verrassing noemen. Tijd voor het wedstrijdverslag.
De wedstrijd werd opengebroken door Paul Wijninga. Hij versloeg Willem Hoek met een simpele combinatie. Willem begon nog wel goed aan de partij, maar moest toezien hoe hij de strijd om het centrum verloor. Hierdoor kwam de Huissenaar minder te staan in het middenspel. Paul voerde de druk nog verder op. In een zeer penibele positie speelde Willem 46.30-25? waarna Paul toesloeg.
Zelf trof ik Arwin Lammers als tegenstander. In mijn aller slechtste seizoen ever, probeerde ik om niet in een combinatie te lopen. Na een klassieke opening leek het licht voordeel voor Arwin. Met 16…12-17! speculeerde Arwin op een daverende combinatie met dam op bezet veld, die mogelijk was geworden wanneer ik 17.50-44 zou hebben gespeeld. Na mijn terugtocht met 25.37-31 26.32×41 belandde het spel in een nieuwe opbouwfase. In het late middenspel leek ik nog wel wat kansen te krijgen. Maar dat viel allemaal tegen zodat de puntendeling een terechte uitslag was.
Vervolgens was het aan Ruud de Kooter, die wederom inviel voor Joost Hendriksen, om Ronald van de Beek te bestrijden. Qua speel sterkte ontlopen beiden elkaar weinig. Ruud, spelend met zwart, ging mee in de Keller-opening. Met 9…14-19 haalde Ruud een oude variant van stal, die bekend staat als beter voor wit. Niet veel later besloot de Huissenaar om met 23…14-20 een hekstelling in te nemen, zonder een witte schijf op veld 35. Mijn voorkeur zou uitgegaan zijn naar 23…14-19. Ruud werd vervolgens volledig overlopen wat resulteerde in geforceerd schijfverlies. De nederlaag was niet meer te voorkomen.
Rob Schrooten zaterdag kopman op het eerste bord ging de strijd aan met Peter Hoogteijling. Rob is bezig aan een supersterk seizoen. Dat ondervond Peter zaterdagmiddag ook. Rob kan als geen ander, zich instellen op de sterkte van zijn opponent. Daar waar vooraf kansen liggen, zal hij ervoor gaan. Maar schat hij zijn tegenstander als sterker in, dan speelt Rob het liefst op zeker. En dat in tegenstelling wat veel mindere dammers vaak wel doen, het ruilen van damschijven om het overzichtelijk te houden. Nee, Rob gaat op behoedzame wijze wel degelijk de strijd aan. En in die stijl is de Huissenaar moeilijk te verslaan. Vanuit de opening probeerde Rob het initiatief na zich toe te trekken. Het werd een gevecht om het centrum. Peter won die strijd dan wel, maar meer dan een puntendeling zat er zeker niet in.
Toen was het de beurt aan Jan van Loenen. Jan speelde tegen Coen Bommel een sterke partij. De Huissenaar kreeg zijn favoriete opening op het bord. Dan is het altijd maar weer de vraag, welke kant gaat de partij op. Coen koos voor een klassieke voortzetting. Bleef wel met achter gebleven schijf op 46 zitten. Maar dat loste zich vanzelf wel weer op. Jan had in het middelspel dat volledige controle over zijn linkervleugel. Dus Coen was met 33.28-22×22 op zoek na speelruimte. De Huissenaar kwam wel beter te staan, maar Coen manoeuvreerde zich behoedzaam naar een puntendeling.
Emiel Leijser kreeg in Henk Klarenbeek een sterke speler tegen over zich. Emiel die met zwart speelde, had niet zo’n gelukkige opening gekozen. Een zet als 7… 9-14 komt wat geforceerd over. Gezien het verdere verloop van de opening, kreeg Henk te gemakkelijk overwicht op zijn korte vleugel. Niet veel later nam de dammer uit Lunteren een halve hekstelling in, die wel erg sterk was voor hem. Hij had zo beide vleugels onder controle. Emiel moest nu wel mee in deze strijd. Noodgedwongen moest de Huissenaar wel overgaan tot 23…23-28. Dat alles leidde tot een zorgwekkende stelling voor de Huissenaar. Niet veel later kon Emiel zich nog bevrijden met 29…14-20 30…13-19 al zou dat ook resulteren in een heel slechte stelling. Maar dan had hij meer overlevingskansen gehad dan in het partijverloop. Enkele zetten later moest Emiel een schijf offeren en verloor de partij kansloos.
Onze topscorer Geert van Aalten ging de strijd aan met Laura Timmerman. Laura speelde een sterke partij. Zette een vork neer op haar linkervleugel met schijven op 15-20-24-25 en dunde aan de andere kant van het dambord de stelling zo veel mogelijk uit. Geert leek wel optisch voordeel te hebben. Veel stelde dat echter ook weer niet voor. Na ruim vijftig zetten werd hier tot remise besloten. Geert werd met een plus drie wederom topscorer van ons team.
Het slotakkoord van deze wedstrijd was voor onze trouwe puntenmaker Marcel Janssen. Marcel ging op het tweede bord de strijd aan met Erwin van Hierden, hun beste speler. Maar zoals bekend, kun je Marcel zo’n klusje wel toe vertrouwen. Deze oldtimer weet precies wat er van hem verwacht wordt in zo’n partij. Marcel die de witte schijven hanteerde, trok vanuit de opening ten aanval. Erwin probeerde Marcels aanvalsdrift te beteugelen. Na 23…14-20 koos de Huissense dammer terecht voor de dubbele ruil naar de rand van het bord. Er ontstond een mooi strategisch duel, door beide met kennis van zaken gespeeld. Dat resulteerde in een terechte puntendeling. Hierdoor kwam de eindstand van 11-5 op het scorebord.
Al met al kunnen we stellen dat dit een terechte nederlaag is geworden. Hiermee eindigen we het seizoen zoals we ook begonnen zijn, met een nederlaag. We hebben zeker niet als een waardig kampioen gespeeld dit seizoen. Dat zal dus volgend seizoen veel beter moeten. We hebben de kwaliteit in huis om beter te presteren dan dat we dit seizoen hebben laten zien. Hopelijk hebben we wat geleerd van deze nieuwe competitie opzet en kunnen we daar volgend seizoen een betere invulling aan geven.