door Theo Berends
We zitten in de slotfase van de Nationale damcompetities. Vorig seizoen waren de reserves van damvereniging VBI verwikkeld in de strijd om het kampioenschap. In het huidige seizoen is al onze aandacht gericht op de onderkant van de ranglijst. Na de zeer stroeve start van de competitie zijn de Huissense dammers wel weer opgestaan.
Na de verrassende winst in de vorige ronde, was zaterdag damvereniging Nijverdal aan de beurt. Die verraste in de vorige ronde door gelijk te spelen tegen DES uit Lunteren. Een betere waarschuwing kun je vooraf niet krijgen. Om degradatie te ontlopen hadden we nog wel wat punten nodig. In ons tijdelijke nieuwe thuishaven Rijnstede ging de strijd om 12.00 uur van start.
Onze man in topvorm Joost Hendriksen trad in het strijdperk tegen Michel Koop. Zelden zal Joost zo’n gemakkelijke middag hebben gehad als afgelopen zaterdag. Nadat er een flankspel opening op het bord kwam, besloot Michel al snel om het spelbeeld te veranderen. Hij koos met 15-20 en 25-30 voor een randschijvenduel. Joost heerste op het centrum. Maar toen zijn tegenstander 26…19-24? speelde, ging het snel bergafwaarts. Toen hij twee zetten later, met een twee om twee zijn voorpost verplaatste naar veld 29, was het voor Joost een makkie om die schijf op te peuzelen. Een betere start kon het team zich niet wensen.
Onze kopman voor deze wedstrijd was Willem Hoek. Willem nam het op, tegen hun topscorer Bill Neven. Hij is de enige speler van dat team met een plusscore. Maar Willem is sinds zijn trouwdag wat rustiger geworden in zijn spel. De wilde haren zijn er wel zo’n beetje vanaf. In een rustige partij behield hij het overzicht en gaf na 25.28-22 en 26.37-31 zijn tegenstander weinig kans op meer dan een puntje. De muziek was inmiddels wel uit de stelling. Willem bezat een goed centrum, waar Bill weinig tegen in kon brengen. Al vroeg in de middag werden hier de punten gedeeld. Mooi en sterk optreden van Willem, en het teambelang vooropgesteld!
Emiel Leijser bracht de Huissenaren in een zetel naar de overwinning. Hij speelde tegen Harrie Hoonhorst zoals we Emiel het liefst zien spelen. Als een soort stoomwals ging hij zaterdag over zijn tegenstander heen. Gezien het ratingverschil van ruim tweehonderd punten in Emiels voordeel, mocht je dit ook wel verwachten. Maar dat zijn tegenstander zich zo gewillig na de slachtbank laat leiden is onbegrijpelijk. Emiel met wit spelend, plaatste een voorpost op het strategische veld 24. Harrie dartelde er wat omheen, zonder echt enige vorm van creativiteit. De Huissenaar voelde zich als een vis in het water. Hij kreeg alle gelegenheid om zijn voorpost te ondersteunen. Harrie probeerde met de nodige ruiltjes er nog wat van te maken. En het moet gezegd worden, Harrie maakte op zet vierenvijftig pas zijn beslissende fout door 4-9? te spelen. Emiel maakte het wel aardig uit. Na 56.27-21 faalt de plakker 26-31 wegens het altijd verrassende 23-18.
Zelf mocht ik het opnemen tegen Herman Damman. Het werd niet de middag waar ik zelf vooraf op gehoopt had. Wist natuurlijk ook wel dat ik het spel zou moeten maken om wat te bereiken. Maar ik kwam niet echt lekker uit de opening. Achteraf had wel enorm spijt van de ruil 14…23-28. Kreeg hierna nooit meer de controle over partij. Als het waren, liep ik de hele middag achter de feiten aan. Het witte blok 25-30-35 laat Herman gewoon staan en concentreert zich volledig op het centrum. Ik hoopte stiekem nog op een klein zetje na 31.39-34? Een paar zetten later speelde Herman 34.33-28. Nu hoopte ik op 34.30-24×24? omdat er dan een verborgen damcombinatie mogelijk was geweest. Beide spelers waren deze middag al elkaar gewaagd. Een puntendeling was het hoogst haalbare voor de Huissenaar.
Geert van Aalten kreeg Ronny Koop tegenover zich. Vanuit de opening bezette Ronny, die de witte schijven hanteerde, een schijf op het strategische punt 27. Na de dertiende zet besloot hij om zich met hand en tand te verweren vanmiddag, door 13.32-28 te spelen. Uiteraard bouwde Geert, zoals verwacht mocht worden, aan een sterk centrum. Maar alles wat te dicht in de buurt kwam van de witte stelling, werd geruild. Uiteraard is ruilen van damschijven een onderdeel van het spel. Maar de juiste ruilen op het juiste moment, ook dat is een kunst. Als tegenstander is dat vaak heel frustrerend. Zo zal Geert dat zaterdagmiddag ook ervaren hebben. Helaas voor Geert kon hij zijn voordeel niet verzilveren en moest genoegen nemen met een punt. Toch ook alle credits aan Ronny die zich knap staande wist te houden.
Vervolgens was het aan Jan van Loenen om zijn bijdrage aan het team te leveren. Jan nam het op bord twee, op tegen Paul Olde Hanhof. In een rustige laveer partij deden beide spelers niets voor elkaar onder. Beiden gaven geen strobreed toe. Jan mocht met zwart een voorpost plaatsen op 27. Maar Paul hield wel de controle. Na 35.38-32×32 was het wel duidelijk, dat er in deze match geen winnaar zou komen. Maar Jan ging in het late middenspel te veel in de achteruit. Ik weet het niet zeker, maar er moet wel sprake van hevige tijdnood zijn geweest, toen Jan besloot om 54….8-13? te spelen. Na 54…11-17 is het gelijk remise. Nu stond Paul plotseling finaal gewonnen maar verzaakte om het af te maken. Na 62.21-17 ontsnapt Jan met remise. Winst was natuurlijk 62.7-2 Maar ook Paul had flinke tijdnood. Het notatiebiljet geeft aan dat hij nog 50 seconde over had.
Ruud de Kooter speelde voor Marcel Janssen, die voor het eerste team werd opgeroepen. Ruud die in zijn vorig optreden wat onfortuinlijk was, speelde tegen Ab Steenbergen. Ook hier lagen vooraf kansen op een overwinning. Opmerkelijk was dat Ad voor 14.28-23 koos waar je 14.29-24 zou verwachten. Met 17…13-19 brak Ruud de stelling open, waarna wit met een lastige korte vleugel werd opgezadeld. Ruud miste met 23… 12-18? een listige combinatie, die ongetwijfeld de winst had opgeleverd. Winst is hier mogelijk met 22-28, 20-24, 25-30, 12-18 en 14×41 met schijfwinst. Maar hoewel Ruud het betere van het spel bleef houden, hield Ab goed stand. En een puntendeling leek aanstaande. Drie zwarte dammen van Ruud tegen één witte dam van Ad. Tja, wat moet je daarvan zeggen. Ligt m.i. nog wel een beetje gevoelig. Maar goed, reglementair mag je dan nog zestien zetten spelen. Na die zestien zetten kan de onderliggende partij remise claimen. Als minderheidspartij moet ten alle tijden rustig blijven. Maar Ab liet zich het punt alsnog ontfutselen.
Het slotakkoord was voor Rob Schrooten. Rob werd gekoppeld aan hun sterkste speler Rienk van Marle. Rob was daar vooraf niet echt blij mee. In mijn vorige verslag nog opgemerkt dat Rob het klassieke spel het beste beheerst, werd zaterdag gelogenstraft. Het werd een schitterende partij, waarin Rob heel goed speelde. Rienk op papier, maar wat zegt dat, de betere dammer, had een heel zware middag. Vanuit een bekende flankspel opening koos Rob vol voor de aanval. De Nijverdaler probeerde via een omsingeling de Huissenaar in verlegenheid te brengen. Maar Rob liet zien, dat hij een vrij complete dammer is. En ook in het flankspel staat hij zijn mannetje. Rob kon zijn voorpost op veld 24 ondersteunen vanuit het centrum. Rienk probeerde zo actief mogelijk te omsingelen. Maar op zet 31… 13-19 32.18×9 kun je, je vraagtekens zetten. De computer geeft de voorkeur aan 31… 5-10 om vervolgens de voorpost aan te vallen. Nadat de Huissenaar middels een twee om twee zijn voordeel uitbouwde, moest Rienk vrezen voor een nederlaag. Rob verzuimd om na 37…4-9? een dam te nemen met 38.47-41 en 39.27-21. Helaas wist Rob zijn verkregen voordeel niet in winst om te zetten. Hij moest berusten in een puntendeling. Maar voor mij was Rob toch de “Man off the match”.
Dit alles bij elkaar leverde een simpele overwinning op. Onze tegenstander is nu ook officieel gedegradeerd. Ondanks deze overwinning zijn wij nog niet helemaal zeker van klasse behoud. Theoretisch gezien kan het nog steeds mis gaan. We hebben inmiddels acht punten, twee meer dan de nummers zeven, acht en negen. Dus we zullen in de laatste competitiewedstrijd tegen DES Lunteren nog vol aan de bak moeten om ons definitief veilig te spelen. De laatste wedstrijd wordt gespeeld op zaterdag 8 februari in Lunteren.